Adviseur inburgering

Als Perzische vluchteling met een oer-Hollandse naam heb ik een eigen unieke integratiemodel ontwikkeld; een blauwdruk voor geslaagde inburgering.

Volgens de nieuwe inburgeringswet krijgen gemeenten een belangrijke rol bij begeleiding van nieuwkomers bij hun inburgering. Aan de hand van mijn eigen unieke integratiemodel kan ik de gemeenten de juiste adviezen geven om van inburgering een succes te maken. Dit doe ik o.a. door het geven van trainingen aan gemeenteambtenaren.

Mijn integratiemodel, dat dient als een blauwdruk voor succesvolle inburgering, kent drie pijlers, en tien geboden. Het is gebaseerd op jarenlange kennis en ervaring vanuit de praktijk. Dus geen abstracte beleidstermen, maar waardevolle lessen uit de praktijk. Ik heb mijn integratiemodel verder uitgewerkt in een handzaam boekje Inburgeren doe je zo.

Thuisgevoel

Op mijn achttiende ontvluchtte ik mijn vaderland Iran. Het verlangen naar de vrijheid was zeer sterk. Al mijn dierbaren, het ouderlijk huis, de vertrouwede straten en steegjes, vrienden en buren; alles en iedereen liet ik achter. Voor mijn vrijheid heb ik een hoge prijs moeten betalen. Ik wilde architect zijn van mijn eigen leven; dit als een ultieme droom.

Ik vluchtte niet naar Nederland, maar ik vluchtte naar de vrijheid. Dat ik in Nederland terechtkwam, was niet meer dan een toeval; oftewel een lot uit de loterij. Op mijn gelukslot stond een koud kikkerlandje met de naam Nederland; het land waaraan ik verknocht raakte, het land dat mijn geliefde thuisland werd. Ik ben Nederland ontzettend dankbaar.

Mijn leven in Nederland begon in een klein dorp in Friesland (Burgum); eenzaam en angstig. Ik had huis en haard verlaten. Het enige dat ik had meegenomen was een rugzak vol dromen; dromen over een leven in vrijheid. Alle kansen greep ik aan om een nieuw leven op te bouwen. En wat mijn inburgering betreft, dat begon met een boeiende ontdekkingsreis door Nederland via de Afsluitdijk tot aan Deltawerken in Zeeland.

Ik reisde door alle twaalf provincies van ons land en bezocht vele steden en dorpen. In mijn ontdekkingsreis had ik waardevolle ontmoetingen en mooie gesprekken met Nederlanders. Ik leerde de Friese taal en het Nederlands, maakte kennis met verschillende dialecten, genoot van Oud-Hollandse spelletjes, las streekromans, studeerde Nederlands recht, stak de handen uit de mouwen. En uit liefde voor Nederland en als teken van ultieme vrijheid nam ik een Hollandse naam aan geïnspireerd door Friese terpen. Inburgeren doe je zo!

Jojo-effect Inburgering

Het beleid rondom de inburgering van nieuwkomers is in de afgelopen decennia steeds veranderd. Vrijwel elk nieuw kabinet introduceert een nieuw integratiebeleid en probeert zo stempel te drukken op dit beladen thema. Dit jojo-effect heeft helaas negatieve gevolgen op inburgering. Zo werd in 2010 door het kabinet Rutte 1 met de gedoogsteun van PVV besloten om de inburgering van nieuwkomers aan de mart over te laten.

Je bent dus pas in Nederland en dan wordt er van je verwacht dat je het allemaal zelf gaat regelen met je inburgering. Het gevolg was dat allerlei malafide taalscholen de nieuwkomers gingen benaderen en verleiden met zgn. gratis laptops. Daarnaast krijgen de nieuwkomers volgens dit beleid 10.000 euro als lening die rechtstreeks aan de taalscholen wordt overgemaakt.

Nu blijkt dat dit integratiebeleid volledig is mislukt en dat veel nieuwkomers met duizenden euro schulden zitten. Hiermee blijkt weer dat we in ons land zijn doorgeschoten met termen als marktwerking en zelfredzame burger. Als ik terugdenk aan mijn begintijd in Nederland, dat ik het dan allemaal zelf moest gaan regelen met mijn inburgering. Hoe bedenk je dat.

Nieuwe inburgeringswet

Vanaf januari 2022 wordt het weer anders met de inburgering van nieuwkomers. Het kabinet verandert wederom het inburgeringsstelsel. Gemeenten krijgen nu een belangrijke rol bij de begeleiding van nieuwkomers. Het doel van dit nieuwe beleid is dat de nieuwkomers snel de taal leren, meedoen in de Nederlandse samenleving en werk vinden. Om dit doel te bereiken worden de gemeenten verantwoordelijk gesteld om aan nieuwkomers een sluitend inburgeringsaanbod te doen.

Het positieve aan dit nieuwe beleid is dat iedereen een inburgering op maat krijgt (maatwerk). Dit gebeurt aan de hand van een brede intake en het maken van een Persoonlijk Plan Inburgering en Participatie door de gemeente. Hiermee kan veel beter worden aangesloten bij de behoefte en ambities van een nieuwkomer, bij de in het herkomstland opgedane kennis en werkervaring, en bij het leervermogen en vaardigheden. Deze maatwerkbenadering had veel eerder moeten gebeuren, maar beter te laat dan nooit.

Aan de de nieuwe inburgeringswet kleven echter enkele bezwaren. Ten eerste is deze wet alleen van toepassing op de nieuwkomers die na 1 januari 2022 naar Nederland komen. Alle andere vluchtelingen en migranten in Nederland vallen dus buiten de boot. Mede doordat de inburgering jarenlang werd overgelaten aan de markt, is het inburgeren bij veel mensen niet goed gelukt. Zij worden nu in feite aan hun lot overgelaten, en dat met alle gevolgen van dien voor de betrokkenen en voor de samenleving.

Ten tweede beschikken niet alle gemeenten over de nodige kennis en deskundigheid om deze wet met succes uit te voeren. Bovendien zijn veel taken al door het Rijk overgeheveld aan gemeenten, zoals de Participatiewet, de WMO, de jeugdzorg. Nu dus ook de uitvoering van deze nieuwe wet.

Mijn eigen integratiemodel

Tijdens mijn ontdekkingsreis door Nederland heb ik nagedacht over het concept succesvolle integratie. En over het thuisgevoel in Nederland. Ook heb ik in de afgelopen jaren regelmatig vluchtelingen en migranten begeleid met hun inburgering. Bij het ontwikkelen van mijn eigen integratiemodel heb ik twee belangrijke vragen geformuleerd, namelijk:

1. Wat zijn de basisvoorwaarden voor een geslaagde inburgering die voor alle nieuwkomers gelden?
2. Waar gaat er precies mis wanneer de inburgering bij sommige nieuwkomers niet slaagt?

Volgens mijn integratiemodel begint het met het besef dat inburgering een wederkerig proces is; we moeten het samen doen. Het succes van mijn integratie is mede te danken aan al die goedwillenden Nederlanders die mij hielpen. Zonder hun steun was het eigenlijk niet gelukt. Wees nieuwsgierig naar een ander. Ga ontmoeting en dialoog niet uit de weg; geef het een kans.

De tweede basisvoorwaarde is dat elke nieuwkomer zelf de volle verantwoordelijkheid draagt voor zijn/haar inburgering. Mijn boodschap aan nieuwkomers is ook steeds: het komt niet vanzelf aanwaaien, het is hard werken met inburgering. Maak daarom vanaf het begin duidelijk dat inburgering niet vrijblijvend is, maar verplicht; voor wat hoort wat. De nieuwkomers moeten het uiteindelijk zelf bolwerken.

Verder zijn er volgens mijn integratiemodel drie cruciale stappen die gezet moeten worden om te komen tot een geslaagde inburgering.

1. Elke nieuwkomer, zonder uitzondering, leert de Nederlandse taal; rekening houdend met het leervermogen van mensen. Dat betekent: taal leen moet, vrijstelling verlenen nooit. De Nederlandse taal heb ik zelf ervaren als de unieke sleutel tot de samenleving. Dankzij de taal heb ik mij kunnen ontwikkelen, verbinding leggen met anderen. Met de taallessen kan niet vroeg genoeg begonnen worden.
2. Een mooie Hollandse mentaliteit is: je steekt de handen uit de mouwen. De tweede stap is dat nieuwkomers hun steentje moeten bijdragen aan de samenleving; vrijwilligerswerk of betaalde baan. Niets doen is geen optie. Immers, voor niets gaat de zon op. Dit heeft tevens als voordeel dat men met Nederlanders in contact komt; goed voor de taal en voor kennismaking met de samenleving.
3. De derde stap volgens mijn integratiemodel is het verinnerlijken van de waarden van de democratische rechtstaat., zoals vrijheid van wel/niet geloven, vrijheid van meningsuiting, gelijkwaardigheid van man en vrouw, vrijheid om te zijn wie je wilt zijn ongeacht je seksuele geaardheid. Deze waarden zijn onmisbaar voor een geslaagde inburgering; zelfs belangrijker dan het vinden van een baan.

Advisering inburgering

Hierboven heb ik het e.e.a. uit de doeken gedaan over mijn eigen integratiemodel als een blauwdruk voor geslaagde inburgering. Ik heb zelf alle facetten van de inburgering meegemaakt; zodoende rijk aan kennis, ervaring en inzichten over dit vraagstuk.

Graag zet ik mijn kennis, ervaring en inzichten in om gemeenten te helpen om samen van inburgering een succes te maken. Ik kan trainingen geven aan groepen, maar het kunnen ook één op één gesprekken zijn. Of adviseren op een andere wijze; dit afhankelijk van de specifieke wensen en vragen.

Voor meer informatie stuur een email naar info@sanderterphuis.nl

Enkele recensies

• ‘In 1990 worstelt de jonge, zeer slechtziende Iraniër Ahmad Qeleich Khany zich letterlijk naar de vrijheid. In 1995 verandert Ahmad Qeleich Khany in immigrant Sander Terphuis. Hij is een overlever, een knokker.’  – Janny groen, Volkskrant
• ‘Weinig vluchtelingen zijn in Nederland zo geestdriftig geïntegreerd als Sander Terphuis. Een bijzonder levensverhaal van een Iraanse vluchteling met een Nederlandse naam.’ – Thijs Broer, Vrij Nederland
• ‘Een moderne versie van de Nederlandse lijfspreuk “Je Maintiendrai”. Deze gedreven dromer houdt zich stand in een nieuw land, in een nieuwe cultuur en in de Nederlandse politiek. – Thomas Erdbrink, The New York Times
• ‘Ahmad begon nieuw leven als Sander Terphuis. Het kostte de zeer slechtziende Terphuis veel doorzettingsvermogen om te komen waar hij nu is. Zij optimistische levenshouding sleepte hem door moeilijke periodes heen.’ – Ines Jonker, Leeuwarder Courant
• ‘Sander Terphuis is een rolmodel, voor vluchtelingen en Nederlanders. Als worstelaar heeft hij geleerd niet te versagen. Hij neemt het initiatief, is moedig en weet hoe je kunt winnen, ook in de politiek.’ – Jan Pronk, oud-minister