Op 10 februari 1979 grepen de ayatollahs in Iran de macht. Afgelopen zondag vond de viering van de islamitische revolutie in Iran plaats. Voor de islamitische machthebbers was het een feestdag. Voor veel Iraniërs in dat land en voor de Iraanse vluchtelingen in de hele wereld was het echter een zwarte dag. De islamitische revolutie betekent 34 jaar onderdrukking, vernedering en dictatuur. En dat allemaal uit naam van de islam.
Ruim 2 miljoen Iraniërs zijn inmiddels het land ontvlucht. En in de Iraanse gevangenissen worden nog steeds duizenden mensen gemarteld. De ayatollahs willen de macht behouden en daarvoor zijn zij tot heel veel dingen in staat. Zij misbruiken niet alleen de religie om hun doelen te bereiken. Maar ook eigen onderdanen worden niet ontzien. Dit is de harde realiteit waarin het mooie land Perzië zich momenteel bevindt; gevangen in de greep van wrede machthebbers.
Op 14 juni aanstaande vinden de presidentsverkiezingen in Iran plaats. Terwijl het Iraanse volk gebukt gaat onder de sancties van het westen, de economische misère, en de onderdrukking, wordt nu door de politieke machthebbers in aanloop naar de verkiezingen een felle strijd geleverd. De angst is groot bij het Iraanse volk en de onzekerheid neemt toe.
Iran is een democratie binnen een dictatuur. De benoemde Leider van de natie ayatollah Khamenei heeft de oppermacht. Twee belangrijke hervormingsgezinde kandidaten bij de vorige presidentsverkiezingen, Mousavi en Karroubi, zitten op bevel van Khamenei al heel lang in huisarrest. En ze mogen niet meedoen met de komende presidentsverkiezingen.
Door de felle machtstijd bevindt Iran zich momenteel in een totale politieke chaos. Komende maanden zullen cruciaal worden voor Iran, voor het Midden-Oosten, maar ook voor westerse landen. Dat er momenteel in Iran sprake is van een politieke chaos en felle machtsstrijd, blijkt alleen al uit de vele tegenstrijdige berichten die uit Teheran komen; een kleine greep uit die berichten.
De ene keer roept Teheran dat de verrijking van het uranium zal worden opgevoerd en dat de internationale gemeenschap daarmee geen bemoeienis mag hebben. Even later komt het bericht uit Teheran dat Iran bereid is om de internationale atoomgemeenschap toe te laten in Iran voor controle. Weer een paar dagen later het bericht dat Iran de toevoer van olie naar westerse landen stop zet.
Een ander bericht uit Teheran duidt erop dat Iran rechtstreekse onderhandelingen wil voeren met de Verenigde Staten; de aartsvijand van Iran. Echter, ayatollah Khamanei heeft onlangs dit bericht ontkracht door te zeggen dat er geen sprake kan zijn van rechtstreekse onderhandelingen met Amerika.
Terwijl de ene hoge Iraanse functionaris roept dat de opstand in Syrië zonder geweld en oorlog moet worden beslecht, laat de andere hoge Iraanse functionaris uit Teheran weten dat Iran Syrië zal steunen om de bombardementen door Israël op een passende wijze te vergelden. Wie heeft in Iran het nog voor het zeggen en welke berichten zijn betrouwbaar?
De huidige president Ahmadinejad heeft bij herhaling gezegd dat Israël van de kaart moet worden geveegd. De Israëlische premier Netanyahu heeft bij de parlementsverkiezingen van vorige maand het atoomprogramma van Iran als topprioriteit van zijn campagne gemaakt. Zijn partij heeft de verkiezingen gewonnen. Het zijn allemaal signalen die de westerse landen serieus moeten nemen.
Ahmadinejad zal nog vier maanden president zijn van Iran. De Perzische lente is opkomst. Het kan weleens een hele onstuimige lente worden. Om die reden mijn dringende oproep aan minister Timmermans om snel vanuit Nederland en vanuit de Europese Unie in actie te komen. In actie komen betekent concreet het volgende. Zet om te beginnen Iran hoog op de politieke agenda.
De ayatollahs hebben het Iraanse volk vergiftigd met de haat tegen Amerika, Israël en tegen het westen. Het is om die reden nodig dat het westen de haatgevoelens bij die mensen wegneemt in de strijd tegen de ayatollahs. Dit kan door het opheffen van de economische sancties tegen Iran en door duidelijk te maken dat er geen oorlog komt tegen Iran. Het Iraanse volk snakt naar medicijnen en naar betaalbare voedsel. Bommen en raketten zorgen voor nog meer haatgevoelens jegens het westen.
Verder is het in de strijd tegen de ayatollahs nodig dat het internet vanuit Iran blijft functioneren. Dit is nodig om in contact te blijven met het volk in Iran. En het is nodig dat in Iran een eenheid wordt gevormd tussen de oppositionele groeperingen. Dit is een wijze les die we kunnen leren uit Syrië.
Het Iraanse volk heeft de steun van het westen hard nodig om zich te ontworstelen uit de greep van de islamitische machthebbers. En zeker in deze cruciale maanden in aanloop naar de verkiezingen.
Ik ben al ruim 20 jaar uit Iran. Nadat ik op mijn achttiende uit Iran naar Nederland vluchtte, heb ik niet meer terug kunnen gaan naar mijn thuisland. Ik droom nog regelmatig over Perzië samen met mijn familie en vrienden in vrijheid.